پیرچشمی یک اصطلاح است که این روزها در میان اقوام و آشنایان، بسیار شنیده می شود. به طور کلی این واژه به عنوان بخشی از روند کاملاً طبیعی افزایش سن فرد تلقی می شود که در آن توانایی و قدرت بینایی دست‌خوش تغییر و تحولات بسیاری می شود. می توان گفت زمانی که سن به بالای 40 سال رسید کم کم بیماری پیرچشمی خود را نشان می دهد.
علت آن را هم می توان به کم شدن توانایی تطابق عدسی چشم ربط داد. به طوری که دامنه تطابق چشم در نزدیک ترین نقطه کاهش یافته و بینایی و دید به صورت راحت و واضح رخ نخواهد داد. به همین جهت افراد برای دید بهتر به ناچار باید اشیاء، افراد، اجسام و هرچیزی را که قابل دیدن است دورتر از فاصله واقعی آن مشاهده کنند.
دقیقاً می توان گفت بیماری پیرچشمی همان چیزی است که عدسی چشم فرد بیمار خاصیت انعطاف پذیری خود را از دست داده و باعث کاهش الاستیسیته چشم می گردد. در نتیجه فرد برای وضوح باید از عینک استفاده کند.
جهت مطالعه ادامه مطلب به لینک زیر مراجعه کنید :
درباره این سایت